Όσοι γνώρισαν από κοντά τον Γιατρό και να θέλουν δεν μπορούν να τον ξεχάσουν. Τον κουβαλούν μέσα τους και θα τον κουβαλούν μέχρι να φύγουν και οι ίδιοι από αυτόν τον κόσμο.
Του Αντώνη Μακρίδη
Πολλοί αποκαλούν τον Γιατρό ως ρομαντικό πολιτικό. Ως άνθρωπός ήταν ρομαντικός, αλλά ως πολιτικός θα πρέπει να παραμείνει ως ο πλέον ρεαλιστής πολιτικός. Διότι είχε το χάρισμα, κυρίως όμως το κοινό μυαλό να βλέπει ξεκάθαρα τις πραγματικότητες. Και πάνω σ’ αυτές έκτιζε το λόγο του, τις προτάσεις, τις θέσεις και τη φιλοσοφία του.
«Θα ήταν αφελές να πιστεύουμε ότι η Τουρκία με τις υποχωρήσεις μας και τα καλοπιάσματα θα εγκαταλείψει τους στόχους της για την Κύπρο», μας έλεγε φορτικά, αλλά εμείς πού να ακούσουμε;
Μας ανέλυε την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσουμε και μεταξύ άλλων πρότεινε και την πολιτική των εμπλεκομένων συμφερόντων, αλλά αντί της επίδειξης υποτυπώδους έστω προσοχής εισέπραττε χλευασμό.
Οι σημερινές «τριμερείς» και «τετραμερείς» τι άλλο από εμπλεκόμενα συμφέροντα είναι; Μας έλεγες, Γιατρέ, ότι αν ο γιατρός κάνει διάγνωση για καρδιοπάθεια θα δώσει φάρμακα για καρδιοπάθεια και όχι σιρόπι για την γρίπη, αλλά εμείς, ατού, δίναμε και συνεχίζουμε να δίνοουμε σιρόπι.
Κάποιοι πολιτικοί τον θυμήθηκαν με την ευκαιρία των επί μέρους συμμαχιών που συνάψαμε προσφάτως ως Κύπρος με γειτονικές χώρες, αλλά μια απλή συγνώμη δεν βρήκαμε να πούμε. Α, ρε Γιατρέ, πόσο σε πικράναμε.
Θυμάσαι, εκεί στα χωριά στους ατέλειωτους προεκλογικούς; Λίγα τα άτομα που μαζεύονταν να σε ακούσουν κι όσο προχωρούσε η ομιλία μαζεύονταν κι άλλοι, κι άλλοι, μέχρι που γέμιζε η πλατεία. Κι ύστερα, έπιαναν κουβέντα μαζί σου και σε χειροκρατούσαν. Και το έλεγαν φωνακτά πως θα ψηφίσουν Λυσσαρίδη. Όμως, την ημέρα των εκλογών, όλοι αυτοί που σε ερωτεύονταν, γύριζαν, δυστυχώς, στο μαντρί τους.
Τι άλλο να σε θυμίσουμε, Γιατρέ; Από τα μαθητικά σου χρόνια είχε κατασταλάξει μέσα σου η ιδέα του αγώνα, της ελευθερίας, η αγάπη για την πατρίδα. Πού να επιτρέψουν οι Άγγλοι κατακτητές την ελληνική σημαία σε σπίτια ή σχολεία; Κι εσύ, μαθητής του Παγκυπρίου Γυμνασίου, κατηφόριζες τις Κυριακές προς το ελληνικό προξενείο για να δεις την αναρτημένη ελληνική σημαία να κυματίζει. Κι όταν ο λαός αποφάσισε να ξεσηκωθεί, από τους πρώτους έτρεξες να δώσεις τον όρκο της ΕΟΚΑ. Θυμάσαι που μας το έλεγες; Αν ο λαός δεν κάνει αγώνα για τη λευτεριά, ποιος θα μας ελευθερώσει;
Είναι αμέτρητα αυτά που θέλουμε να σου πούμε. Πού να βρεθεί, όμως, χώρος να τα βολέψουμε; Γι’ αυτό θα κλείσουμε με τούτο: Μας έλεγες, Γιατρέ, πως όταν θα πεθάνεις θέλεις να σε φυτέψουμε όρθιο στη γη και μας προειδοποιούσες πως θα βρυκολακιάσεις. Και πως θα έρχεσαι στον ύπνο και στο ξύπνιο μας για να ταράζεις την ηρεμία μας και να μας θυμίζεις το χρέος μας προς την πατρίδα. Να είσαι σίγουρος, Γιατρέ.
Απεβίωσε ο… αιώνιος αγωνιστής Βάσος Λυσσαρίδης
Ο Λυσσαρίδης είχε αποκαλύψει στον «Πολίτη» ότι τον προσέγγισε η CIA για να σκοτώσει τον Μακάριο
